Zagadnienie oceny jest we współczesnej pedagogice oraz praktyce edukacyjnej jednym z bardziej kontrowersyjnych problemów. Nie ma chyba w pedagogice problemu, z którym wiązałyby się tak różne i czasem tak sprzeczne ze sobą poglądy. Skala tych poglądów rozciąga się od całkowitej negacji aż do przesadnego uznawania wartości oceny. Ocena szkolna staje się często przedmiotem ostrej krytyki, głównie w kontekście samopoczucia ucznia w szkole. Pojmowana jest jako czynnik, który wywołuje u uczniów lęki, napięcia, poczucie zagrożenia, niechęć do szkoły. Dotychczas ukształtowana koncepcja oceny jest niespójna ze współcześnie formułowanymi celami kształcenia. Nastawiona jest bowiem głównie na kształtowanie zachowań zewnętrznych, nie zaś na wyzwolenie wewnętrznej aktywności dziecka przez przeżywanie pozytywnych osiągnięć. Ocena nadal rozumiana jest głównie w kategoriach nagrody i kary. Współcześnie rozumiana edukacja wymaga więc, w odniesieniu do oceny, przede wszystkim zmiany jej funkcji. Ocena nie może wnosić do procesu kształcenia rygorów, lecz ma stanowić środek mobilizujący do pracy i przeżywania zadowolenia z jej pozytywnego przebiegu i efektu, jak również środek do kształtowania umiejętności przeżywania porażek. Ocenianie uczniów należy uznać jako najtrudniejsze dla nauczyciela, a zarazem najważniejsze ogniwo procesu nauczania. Trudność polega na tym, że właśnie przy wystawianiu oceny, jeżeli ma ona spełniać właściwe funkcje, nauczyciel musi wykazać własną inwencję, takt pedagogiczny i poczucie sprawiedliwości, a jednocześnie uwzględnić złożone kryteria, by ocena była rzetelną miarą tego, co mierzyć powinna. Przy rozważaniach na temat oceny szkolnej, należy zdać sobie sprawę z celów, jakim powinna ona służyć. W założeniach reformy systemu edukacji nadrzędnym celem pracy edukacyjnej uczyniono wszechstronny rozwój ucznia, wspomagany przez integralnie pojmowane nauczanie, kształcenie umiejętności i wychowanie. Tak wyznaczony cel wymaga innego spojrzenia na dotychczasowe sposoby oraz metody oceniania i egzaminowania. Stało się to możliwe dzięki założeniom reformy edukacji, której jednym z zadań jest wprowadzenie wewnątrzszkolnych systemów oceniania. To właśnie ten problem - tworzenie wewnątrzszklnego systemu oceniania uwzględniającego ocenę wspierającą rozwój ucznia, stał się celem mojej pracy. Niniejsza praca składa się z trzech rozdziałów. Rozdział pierwszy zawiera teoretyczne podstawy znaczenia oceny w procesie dydaktycznym. W rozdziale tym próbowałam przedstawić funkcje, cechy i formy oceny szkolnej oraz ogólne kryteria wskazujące przedmiot oceny. Część druga mojej pracy poświęcona została aktom prawnym obowiązującym przy ocenie ucznia. W trzecim rozdziale przedstawiłam zasady tworzenia wewnątrzszkolnych systemów oceniania, które wspierałyby wszechstronny rozwój ucznia oraz uwzględniały indywidualne podejście do każdego dziecka. W rozdziale tym przedstawiłam również Wwnątrzszkolny System Oceniania obowiązujący w Szkole Podstawowej im. M. Kacprzaka w Starym Cykarzewie w której pełnię funkcję nauczyciela - wychowawcy. Całość podsumowałam oraz przedstawiłam wnioski końcowe. W załączeniu (wso.doc - 107KB) pełny tekst źródłowy opracowania. |
